-
1 powieść się
powieść się (3. Pers powiedzie się) gelingen, glücken;nie powieść się misslingen, missglücken;powiodło mu się es ist ihm gut ergangen, er hatte Glück;nie powiodło mu się es ist ihm schlecht ergangen, er hatte kein Glück -
2 powieść
1. Roman m\powieść telewizyjna Fernsehserie f2.powiódł wzrokiem po pokoju er blickte im Zimmer umher, er ließ seinen Blick durch das Zimmer schweifenpowiódł palcem po mapie er fuhr mit dem Finger über die [Land]Kartepowiodło mi się es ist mir gelungen [ lub geglückt]nie powiodło mi się es ist mir misslungen [ lub missglückt]
См. также в других словарях:
powieść się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os dk Vc, powieść sięwiedzie się, powieść sięwiódł się, {{/stl 8}}{{stl 7}}powieść się {{/stl 7}}{{stl 8}}wiodła się {{/stl 8}}{{stl 7}} udać się, mieć szczęście : {{/stl 7}}{{stl 10}}Powiodło mu się w życiu, w Ameryce … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poślizgnąć się — dk Va, poślizgnąć sięnę się, poślizgnąć sięniesz się, poślizgnąć sięnij się, poślizgnąć sięnął się, poślizgnąć sięnęła się, poślizgnąć sięnęli się, poślizgnąć sięnąwszy się «zachwiać się, stracić równowagę, idąc po śliskiej powierzchni; obsunąć… … Słownik języka polskiego
fortuna [i syn.] uśmiecha się – uśmiechnęła się — {{/stl 13}}{{stl 8}}{do kogoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} o sytuacji, gdy coś układa się (ułożyło się) szczęśliwie dla kogoś, gdy komuś się powodzi (powiodło) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Fortuna się do pana uśmiecha – otrzymuje pan główną nagrodę. Dzisiaj los … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powinąć się — dk Vb, powinąć sięnie się, powinąć sięnął się, powinąć sięnęła się, powinąć sięnąwszy się tylko we fraz. Noga się komuś powinęła «komuś się nie powiodło, nie udało się, ktoś doznał niepowodzenia» … Słownik języka polskiego
poszczęścić się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. nos dk VIIb, poszczęścić sięci się {{/stl 8}}{{stl 7}} coś udało się szczęśliwie, powiodło się komuś; ktoś miał szczęście osiągnąć coś wartościowego; komuś dopisało szczęście : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poszczęściło się komuś w… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
współczuć — ndk Xa, współczućczuję, współczućczujesz, współczućczuj, współczućczuł «solidaryzować się uczuciowo z kimś cierpiącym, z kimś, kogo spotkało nieszczęście, komu się nie powiodło; litować się, ubolewać nad kimś» Współczuć komuś w niedoli, w… … Słownik języka polskiego
skombinować — dk IV, skombinowaćnuję, skombinowaćnujesz, skombinowaćnuj, skombinowaćował, skombinowaćowany 1. pot. «zabiegając, czyniąc starania uzyskać, zdobyć coś, wystarać się o coś; wykombinować» Skombinował siatkę na ogrodzenie. Obiecał im skombinować… … Słownik języka polskiego
noga — 1. pot. Brać, wziąć nogi za pas «szybko uciekać, uciec»: Uratował go nalot niemiecki, bo ludziska rozbiegli się w popłochu, a szpieg wziął nogi za pas i nikt go tu więcej nie widział. R. Antoszewski, Kariera. 2. Być gdzieś jedną nogą a) «mieć… … Słownik frazeologiczny
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
noga — ż III, CMs. nodze; lm D. nóg 1. «kończyna dolna ludzi, kończyna zwierząt» Prawa, lewa noga. Przednie, tylne nogi (zwierzęcia). Nogi ptaków. Nogi owadów. Długie, krótkie, cienkie, chude, grube nogi. Krzywe, koślawe, kabłąkowate, pałąkowate nogi.… … Słownik języka polskiego
nic — n, D. niczego, C. niczemu, NMs. niczym 1. zaimek przeczący «żadna rzecz» a) «nic jako określenie orzeczenia» Nie chcieć słyszeć o niczym. O nic nie dbać. Niczym się nie przejmować. Na niczym mi nie zależy. Nie mieć niczego więcej do roboty. Nie… … Słownik języka polskiego